Συνειδητό Υποσυνείδητο

Στα ύδατα της λογικής κολυμπάω

Δεν βρίσκω πέτρα να πιαστώ

Το ρέμα με παρασύρει σε γνωστές μου σκέψεις

Σκέψεις που έρχονται και φεύγουν

Η σαμσάρα της δικιάς μου ύπαρξης

Ενός παλιού μου εαυτού

Διότι και το παρελθόν αν περάσει

Πάλι κάπου μέσα σου θα είναι

Δε λέει να μας αποχωριστεί

Μοτίβα και συμπεριφορά που πάντα με παίρνουν από πίσω

Τάσεις αυτοκαταστροφής και ειρωνείας

Μα πόσο εύκολο να είναι πια να ζαλιστείς

Μια πέτρα συναντώ και πιάνομαι

Μα σύντομα την δύναμη μου θα χάσω

Πάλι στο ρέμα το ανεξέλεγκτο θα πέσω να χαθώ

Διότι αυτό κάνω

Θύμα της ανθρώπινης φύσης είμαι και εγώ

Δεν ελέγχω το υποσυνείδητο μου

Μα με αυτό πάντα επικοινωνώ

Ξέρω πάντα το πώς και το γιατί

Ευλογία το λένε κάποιοι

Για μένα όμως σημαίνει καταστροφή

Η πόρτα του μυαλού μου που είναι ανοιχτή δεν θα έπρεπε να είναι

Κανείς άλλος δεν παλεύει έτσι με το εαυτό του

Κανένας δεν αντιλαμβάνεται τι γίνεται ή πως και γιατί γίνεται

Μόνο εγώ

Και υποφέρω

Recent Posts