Όνειρο χειμονιάτικης νύχτας
Όνειρο χειμονιάτικης νύχτας
Ήμουν όπως κάθε πρωί στον υπολογιστή και κοίταζα την αλληλογραφία μου όταν ξαφνικά η αδερφή μου ήρθε τρέχοντας στο δωμάτειο και άρχιζε να φωνάζει.
<<Καλά δεν κοίταξες απο το παράθυρο?ΧΙΟΝΙΣΕ!!!>>Εγώ ενθουσιασμένη ανοίγω την μπαλκονόπορτα μου και βλέπω χιόνι να έχει καλύψει τα σπίτια και τον τώρα πια άσπρο δρόμο με κάτασπρο χιόνι. Χωρίς να χάσω χρόνο πέρνω τηλέφωνο της φίλες μου, ντύνομαι και κατεβαίνω κάτω. Όλα τα παιδιά της γειτονιάς ήταν κάτω στο δρόμο και έπεζαν χιονοπόλεμο και μαζί τους και κάποιοι φίλοι μου. Ούτε ένα βήμα δεν πρόλαβα να κάνω έξω από το σπίτι και ένιωσα ήδη το ψυχρό χιόνι να παγώνει το πίσω μέρος του λαιμού μου. Κοίταξα πίσω και ποιός ήταν!? Ο Φάνης! Δεν θα κοιμόταν ύσηχος αν δεν με χτύπαγε πρώτος. Έτσι λοιπόν σκύβω και εγώ και με τα δύο μου χέρια πιάνω λίγο χιόνι και το φτειάχνω σιγα σιγά σε μπάλα. Τον κοιτάω και αμέσως κατάλαβε τι ήθελα να κάνω. Έκανα να του ρίξω την χιονόμπαλα αλλά άρχισε να τρέχει. Αν και δεν είχα όρεξη να τρέξω ήθελα πάρα πολύ να του την ρίξω και τον ακολούθησα. Όταν φτάσαμε στην γωνία του δρόμου ήμουν έτοιμη να του την πετάξω αλλά χωρίς να το περιμένω ο Χρήστος, η Ευγενία και ο Μάκης πετάχτηκαν απο το πουθενά και με έριξαν κάτω με μια τεράστεια χιονόμπαλα που έγω θα την αποκαλούσα κανονικά χινοκοτρόνα. Έβαλαν τα γέλια και εγώ μαζί. Ο Φάνης ήρθε και μου έδωσε το χέρι του για να με βοηθήσει να σηκωθώ. Έτσι και εγώ του το έδωσα. Το χέρι του αν και παγωμένο απο το χιόνι είχε μια ζεστασία. Με σηκώνει απότομα και με κολάει πάνω του. Εγώ τον φιλάω απαλά στα ζεστά του χείλη και αυτός ανταποδίδει με ένα γλυκό χαμόγελο. Με έσφηξε μια τελευταία φο΄ρα στην αγγαλιά του και απομακρίνθηκε. Έφτειαξε άλλη μια χιονόμπαλα και μου την πέταξε. Πήρα ένα ναζιάρικο ύφος και του πέταξα και εγώ μια. Η χιονόμπαλα έφερε την άλλη και ο χιονοπόλεμος άρχισε. Ύστερα από ώρες παγωνιάς και τρεξίματος ανέβηκε όλη η παρέα σπίτι μου και φτείαξαμε ζεστή σοκολάτα. Καθήσαμε στους καναπέδες και βάλαμε να δούμε το Μόνος στο σπίτι. Αν και ήταν ανοιχτή η θέρμανση αυτό δεν μας εμπόδισε να κουρνιάσουμε όλοι μαζί. Εγώ καθόμουν στην ζεστή αγγαλιά του και με κρατούσε σφυχτά σαν μην ήθελε να με αφήσει. Κάποια στιγμή έγνεψα και τον κοίταξα. Αυτός μου ανταπέδοσε το βλέμα. Αχ αυτά τα όμορφα του μπλέ μάτια που με κοίταγαν τόσο γλυκά. Πήγα να τον φιλίσω αλλά την ίδια στιγμή χτύπησε το κινητό του. Ήταν ώρα να φύγει. Σταμάτησε να με αγγαλιάζει και πήγε να σηκωθεί και τον έπιασα από το χέρι αναγγάζοντας τον να κάτσει, με κοίταξε μια τελευταιά φορά και με φίλισε. Μετά σηκώθηκε πήρε το μπουφάν του και άρχισε να περπατάει προς την πόρτα. Με κάθε του βήμα ένοιωθα πως και εγώ έφευγα μαζί του. Με το που έκλεισε την πόρτα, με αυτή την κίνηση του ξύπνησα. Όλα ήταν απλά ένα όνειρο. Ένα γλυκό όνειρο. Ήταν ένα όνειρο χειμονιάτικης νύχτας.
Belum ada Komentar untuk "Όνειρο χειμονιάτικης νύχτας"
Posting Komentar